Kiedy Charlie wraca do domu zaczepia go czarnoskóra sąsiadka, której przeszkadzają wizyty policji. W domu w wannie siedzi jego syn Jesse. Prosi syna by ciszej imprezował ze swoimi kumplami. Calvin leży na podłodze u siebie w pokoju i rozmyśla. Z tego stanu wyrywa go matka krzycząca, żeby wziął swoje leki i ruszył się do szkoły. Podobno przychodzi tam tylko na obiad unikając przy tym lekcji. Widać, że kobieta nie ma cierpliwości do zachowania potomka. Nicky jedyny biały z paczki je śniadanie w towarzystwie młodszego brata oraz rodzicielki, która pracuje w klubie. Rodzina ma długi z którymi sobie nie radzi. Chłopak zdążył złapać jej ręki zanim go uderzyła.

Pogonieni przez rodziców wszyscy z grupy wybierają się do znienawidzonego miejsca jakim jest szkoła. Żyją w jednej z najniebezpieczniejszych dzielnic Los Angeles. Greg właśnie wyszedł z więzienia, próbując coś załatwić w urzędzie ma problem z powodu braku dwóch dokumentów tożsamości. Chociaż mężczyzna odsyła urzędniczkę do swojego kuratora ona nie chce współpracować. Calvin ma wizytę u dyrektora, który próbuje go zmotywować do nauki, gdyś chłopak nie jest wcale taki głupi. Chce mu załatwić jeszcze jedno podejście do egzaminu. Nicky wpadł z koleżanką Keishą, która nie ma zamiaru pozbywać się problemu.

Z pewnością nie jest to produkcja dla osób wrażliwych, film kipi wręcz przemocą. Nie jest to amerykański sen, lecz ciemna strona LA. Czarnoskórzy zostali ukazani w dość pejoratywnym świetle. Dzielnica w której mieszkają obfituje w gangsterskie porachunki i załatwianie spraw metodą siłową. Każdy z głównych bohaterów zaznał cierpienia w swoim życiu, więc ma jakieś bolączki oraz negatywne wspomnienia z tym związane. Pojawia się dość popularny motyw molestowania seksualnego, który koledzy pomagają rozwiązać. Spodziewałam się fabuły z gatunku, iż zrobią wyskok i ruszą w podróż po USA kradzionym autem, niestety się pomyliłam. Cała akcja dzieje się w jednym obszarze z niewielkim rozróżnieniem na poszczególne miejsca. Nie do końca rozumiem postaci Grega i jego roli. Gdzieś tam z tyłu głowy przychodzi mi myśl, że to jeden z głównych bohaterów po latach, ale personalia się nie zgadzają. Nicky podobnie jak jego matka również wpadł młodo i czeka go rodzicielstwo, gdyż partnerka nie zgadza się na aborcję. Calvin jest wielkim marzycielem, który ma gdzieś szkołę oraz społeczne normy. Jesse trwa w swoim smutku i cierpieniu w myśl słów ''smutek jest jak skarb, pokazujesz go jedynie przyjaciołom'' . Mimo, że krótki to momentami nudził przeciągając oglądanie. Moja ocena to 6/10.